Emelie Jegerings

Ontwikkeling
Emelie Jegerings (1964) is geboren in Deurne en startte haar creatieve carrière in het modevak. Na een opleiding aan de Vrije Academie in haar geboorteplaats ontwikkelde ze zich vervolgens als autodidact in de decoratieschilderkunst. Ze raakte gefascineerd in de vergankelijkheid: doorleefde muren met barsten, scheuren en verloren patina’s. Het grondig bestuderen van de frescotechniek was een volgende stap. Haar verdere ontplooiing tot beeldend kunstenaar is opmerkelijk, want een overgang van decoratieschilder naar kunstschilder was weliswaar in de periode rond 1900 een logische volgorde, tegenwoordig is dit een zeldzaamheid. Deze ontwikkeling is bepalend geweest voor haar huidige werk.

Na het afronden van de Academie voor Schone Kunsten in Arendonk (B), legde Jegerings zich volledig toe op het schilderen van met name het menselijk lichaam. Emotie is daarbij haar leidraad, als een verbindende schakel in ons mens-zijn. Passie en gedrevenheid voeren haar tot datgene wat ze als schilder op het doek vertaald wil zien. Haar portretten en mensfiguren verbeeldt ze in levendige en contrasterende kleuren en in een omgeving die vibreert van dynamiek en beweeglijkheid.

Een eigen signatuur
Haar specifieke talent in het weergeven van vergankelijkheid, de technieken die ze als decoratieschilder vaak toepaste, is in haar huidige werk op een andere manier gebruikt. Een fijne crackelee typeert haar werk en dramatiseert als zodanig de thema’s in haar werk. De grillige lijntjes die goud- en zilverpigmenten blootleggen doorkruisen haar afbeeldingen. Door te werken in transparante laagjes krijgen haar kleuren letterlijk diepgang. De intensiteit waarnaar Jegerings op zoek is, vertaalt ze zo letterlijk in een verscheurdheid. De crackelee techniek is een interessante tegenstelling tot de beweeglijkheid van haar penseel en het felle kleurgebruik die ze evenzeer bezweert.